Dit concludeert de Algemene Rekenkamer. Een overzicht van waar alle klimaatmiljarden precies heen gaan ontbreekt. De Algemene Rekenkamer doelt daarmee op de niet-verifieerbare rechtmatigheid van klimaatkosten. Dat is belangrijk, maar ik vind de niet-verifieerbare doelmatigheid nog veel belangrijker: Hoeveel feitelijke (d.w.z. in het hier en nu meetbare) CO2-besparing hebben alle klimaatkosten tot nu toe opgeleverd? Hoeveel gram CO2 per euro hebben we nu echt bespaard? Daar is ook geen overzicht van.

Ik heb met enige moeite de helft van het antwoord kunnen ontrafelen, namelijk de totale hoeveelheid bespaarde CO2. Die was in Nederland in 2021 ca. 11 miljoen ton per jaar, ongeveer 7% van ons totaal. Dat is wat 25 jaar wind en zon opbouwen ons heeft gebracht. Het effect van waterstof, warmtepompen en elektrische auto’s is marginaal, en (houtige) biomassa is zelfs contraproductief (want dat stoot nu meer CO2 uit dan steenkool, ongeacht politieke redeneringen dat biomassa klimaatneutraal zou zijn). Het blijft onduidelijk hoeveel miljarden euro’s die 11 miljoen ton jaarlijkse CO2-besparing hebben gekost.

Onze deskundige ambtenaren kunnen die kosten ongetwijfeld inzichtelijk maken. Ik kan alleen maar gissen waarom de Algemene Rekenkamer ze niet krijgt. Ik houd het erop dat deze gegevens in navolging van de toeslagenaffaire en het Groningse aardgasdebacle een ongekend politiek schandaal zullen veroorzaken. Ze zullen ergens tussen nu en 2030 ontbloten dat onze klimaatkeizer in werkelijkheid hooguit een onderbroek aan heeft.

TenneT voorziet een stroomtekort in 2030. Natuur & Milieu wil alle kolencentrales sluiten in 2025. Deze twee volstrekt onverenigbare berichten illustreren een 21e-eeuwse terugtrekking in de eigen bubbel van gelijkgestemden, zoals we die 100 jaar geleden zagen bij het socialisme, liberalisme, katholicisme en protestantisme. Voor energie en verduurzaming is dat extra fnuikend, omdat daar de natuurwetenschappelijke (on)mogelijkheden leidend zijn, en niet allerlei menselijke overtuigingen en idealen.

TenneT weet als netbeheerder allang dat we niet ongestraft stabiele stroomproducenten (kolen- en kerncentrales) kunnen afbouwen, instabiele stroomproducenten (wind en zon) kunnen opbouwen, en ook nog eens heel snel meer stroomvraag (elektrische auto’s en warmtepompen) kunnen creëren. Natuur & Milieu zou dit moeten weten, in constructieve dialoog met TenneT. Regeringspartij Die Grünen in Duitsland moet na acht jaar misplaatst idealisme daarom instemmen met een verlengde bedrijfsduur van kerncentrales en een verhoogde bruinkoolwinning onder het geofferde dorp Lützerath.

De huidige stroomtekorten in Frankrijk, Duitsland, Zwitserland en Nederland zijn niet het gevolg van de oorlog in Oekraïne. We hebben die sinds de Russische inval in de Krim eigenhandig gecreëerd met acht jaar van toenemende kortzichtigheid en polarisatie. Nu gaat met Poetin als kwade genius de recente ban op kerncentrales en fossiele investeringen van tafel, maar we hebben onze zogenaamde energiecrisis toch echt zelf veroorzaakt.

“We lijden onder hoge prijzen en hoge inflatie. 10% minimumloonsverhoging is niet genoeg. We kampen met medicijngebrek, en een aan tekort aan kinder-IC’s. Teveel zwaargewonden bij ongevallen komen in een ‘verkeerd’ ziekenhuis terecht. Extreme kou teistert de VS, zogenaamd vanwege klimaatverandering. De koning spreekt van een schaduw van zorgen in onzekere tijden.”
De negativiteit druipt eraf in het nieuws van de laatste week van het jaar. Je zou niet zeggen dat we in één van de rijkste landen ter wereld leven, met uitgebreide sociale voorzieningen en goede gezondheidszorg.

“Ambulancepersoneel kiest soms bewust voor het meest nabije ziekenhuis in plaats van het meest gespecialiseerde, en het is niet duidelijk dat dat verkeerd zou zijn. De kou in de VS is niet ongebruikelijk, aldus Gerrit Hiemstra. De tijden zijn altijd onzeker geweest, en de koning geeft aan dat we in saamhorigheid moeilijkheden kunnen overwinnen.”
Dat klinkt al beter. Het wordt nog beter met een mooie reportage over een groeiende Joodse gemeenschap in de Verenigde Arabische Emiraten, waarin een rabbi op zijn huwelijksfeest danst met Arabische vrienden.

Nederlanders geven aan dat ze de toenemende polarisatie in politiek en media beu zijn, en daarom minder naar het nieuws kijken. Ik kijk ook minder, omdat ik al die negativiteit beu ben. Ambitie is mooi, maar alles wat niet naar wens loopt als probleem neerzetten vind ik lelijk en schadelijk. Het goede nieuws is dat veel landgenoten dat ook vinden, en het graag anders willen. Goed nieuws zou niet verkopen. Toch droom ik in 2023 van meer positiviteit in politiek en media.

We hebben snel nieuwe terminals nodig voor vloeibaar aardgas (LNG), en er komen twee nieuwe kerncentrales bij in Borssele. Kernenergie was sinds Fukushima lange tijd taboe, en fossiele investeringen zijn nog maar een jaar geleden bij de klimaattop COP-26 officieel in de ban gedaan. Dit alles illustreert hoe visieloos ons energiebeleid is. Onze regeringen kijken niet langer dan vier jaar vooruit, doen allerlei ongefundeerde aannames (bijvoorbeeld dat biomassa en aardgasloze huizen CO2 besparen), en houden geen rekening met veranderende omstandigheden.

De nieuwe LNG-terminals en kerncentrales zijn overigens verstandige beslissingen. Anders dreigen we over een jaar in de kou te zitten en zal extra kolenstook de CO2-uistoot verhogen. Ik vind het wel buitengewoon zorgelijk dat we deze beslissingen niet acht jaar eerder hebben genomen. Alle signalen en kennis daarvoor waren allang voorhanden, sinds de Russische inval in de Krim en zeker ook tijdens de zotte en ongeloofwaardige COP-26 banvloek op fossiele investeringen.

Het energiedebat is verworden tot een politiek correcte vicieuze cirkel waarin kritische geluiden dogmatisch worden verketterd. Er zijn nauwelijks journalisten, politici en directeuren die in het openbaar van de officiële energielijn durven af te wijken. Dat is slecht voor onze democratie, en leidt tot het huidige ineffectieve en peperdure zwalkbeleid. Ik proost op een nieuwjaar met meer openheid en op visie, feiten en logica gebaseerd energiebeleid.

Politici en beleidsmakers acteren alsof elektriciteit een energiebron is, een soort perpetuum mobile die vanzelf uit het stopcontact komt. Het tegendeel is waar. De keten van elektriciteitsopwekking, -transport en -distributie is duur en complex, en gaat gepaard met aanzienlijke energieverliezen. Zeker als we elektriciteit grootschalig moeten gaan opslaan (wat we nu gelukkig nog niet hoeven). Elektriciteit is absoluut geen energiebron. Het is slechts een gedeeltelijke drager van elders opgewekte energie. Net als waterstof.

Als onze EU-regeringen besluiten dat we omwille van CO2-reductie elektrisch moeten gaan rijden, verwarmen en ondernemen, verwacht ik een concreet integraal uitvoeringsplan voor de enorme hoeveelheid extra groene stroom die daarvoor in de komende 15 jaar moet worden opgewekt, getransporteerd en opgeslagen. Niets daarvan. Bedrijven die stroom nodig hebben komen in plaats daarvan op een wachtlijst, en in Zwitserland moeten elektrische auto’s komende winter minder gaan rijden.

Elektriciteit is complex, schaars en duur, en zal dat ook na 2035 blijven. Het is wel gebruiksvriendelijk en schoon voor de consument. Laten we deze kostbare energiedrager dus vooral benutten in kleine huishoudelijke verbruikers zoals lampen en wasmachines, en niet verkwanselen in honderden malen grotere verbruikers zoals warmtepompen, elektrische auto’s en industriële processen waarvoor nota bene een goed werkend fossiel alternatief bestaat. http://maarten-vanandel.com/?page_id=675

Het kabinet wil het grondwaterpeil verhogen, om uitdroging en oxidatie van veen tegen te gaan. Dat is een goed plan. Drassigheid is de natuurlijke staat van ons land, goed voor de biodiversiteit en goed voor CO2-reductie. De recente watertekorten worden mede veroorzaakt door ons systeem van sloten, vaarten en gemalen die het beschikbare zoetwater veel te snel afvoeren naar de zoute zee. Maar er zit een paradox in het regeringsbeleid.

Veen is biomassa, dode plantenresten. Als die door droogte oxideren komt er inderdaad CO2 vrij. Gedroogd veen kennen we al eeuwenlang als turf, van oudsher een belangrijke biobrandstof in Nederland. Turfverbranding is echter wel vervuilend, daarom hebben we dat vanaf de zestiger jaren vervangen door aardgas. Vandaag wil de regering niet dat veen oxideert, en ik vind dat zoals gezegd een goed plan. Maar als we het zouden afsteken, drogen en als turf verbranden in elektriciteitscentrales, zou dat volgens het officiële EU-energiebeleid van Frans Timmermans en Diederik Samsom wel mogen. Veen is immers ‘biomassa’.

Verbranding van turf en elke andere biobrandstof is snelle oxidatie. Daar komt meer CO2 bij vrij dan de regering nu wil voorkomen door het grondwaterpeil te verhogen. Natuurlijke langzame oxidatie van veen door verdroging mag niet, menselijke snelle oxidatie van biomassa door verbranding mag wel. Het is hoog tijd dat onze regering alle vormen van biomassa-oxidatie gaat terugdringen. Om te beginnen in elektriciteitscentrales en warmtenetten.

Na Brabant en Limburg blijkt het stroomnet nu ook vol in Utrecht, Gelderland en Drenthe. Bedrijven die stroom willen komen op een wachtlijst. Intussen besluit de EU en dus ook Nederland dat we over 13 jaar alleen nog maar elektrische auto’s mogen maken en kopen. Samen met miljoenen warmtepompen zal dat ongeveer een verdubbeling van de netcapaciteit vergen. En we komen nu al te kort! Dan hebben we het nog niet over de onmogelijke hoeveelheid windmolens en zonnepanelen die in 13 jaar gebouwd zouden moeten worden om miljoenen auto’s en warmtepompen van groene stroom te voorzien.

Ik vind het onverantwoordelijk dat verstandige politici en hun adviseurs tot een dergelijk besluit komen. Het is de arrogantie van de bestuurlijke maakbaarheid, zonder inhoudelijke kennis van energiezaken en zonder concreet uitvoeringsplan. Het is een schoolvoorbeeld van onbewuste ondeskundigheid, dat ons en onze kinderen over 15 jaar met grote problemen zal opzadelen.

Energie is anders dan onderwijs of zorg geen menselijke activiteit die je kunt sturen met menselijke wetmatigheden. Energie is een natuurkundige grootheid, met natuurkundige wetmatigheden die zich onttrekken aan menselijke wetmatigheden. Dat is niet erg. Het wordt pas erg als de door ons gekozen en betaalde bestuurders de arrogantie hebben om dat te ontkennen, en beslissingen nemen die onuitvoerbaar zijn. Net als een perpetuum mobile.

Meer eten en drinken dan je nodig hebt, en meer dan je op kunt. Dat kon dagen doorgaan, door goed voedsel uit te braken voordat het verteerd was. We weten waar deze Romeinse decadentie toe geleid heeft. 2000 jaar later lijken we iets soortgelijks te doen, met Black Friday als hoogtepunt. Wij kopen steeds maar nieuwe kleding, meubels en TV’s, meer dan we nodig hebben en meer dan we kunnen bergen. Daarom braken we goed functionerende kleding, meubels en TV’s voortijdig uit.

In mijn woonplaats staat naast de milieustraat een vloerenfabriek. Ik zie op zaterdagmiddag in de milieustraat veel mensen vloerbedekking en -laminaat weggooien. Ik stel me dan voor dat de fabriek ernaast met hetzelfde tempo nieuw vloeren maakt. Onze moderne consumptiemaatschappij in een notendop. Het zou een kenmerk van decadentie zijn dat de betreffende samenleving het zelf niet beseft. Zodra dat besef er komt kan erop geacteerd worden. CNN Business geeft daar met een indringend artikel over degrowth een aanzet toe, in de week van de klimaattop COP27 en op de dag dat we de 8 miljardste wereldburger mochten verwelkomen.

Het lijkt mij heel belangrijk om het concept van ontgroeien serieus te onderzoeken en te testen. Met name omdat het huidige groeistreven nog altijd tot een voortdurende toename van onze ecologische footprint inclusief CO2-uitstoot leidt. Als we dat zelf niet goedschiks gaan doen zou het ons wel een kwaadschiks kunnen overkomen. Makkelijk zal dat niet zijn, wel heel uitdagend en leerzaam. https://edition.cnn.com/2022/11/13/economy/degrowth-climate-cop27/index.html

Het Financieel Dagblad lamenteert dat de kooplust van consumenten voor bijvoorbeeld een nieuwe TV of Nike schoenen wordt bedorven. Daardoor liggen de logistieke opslagloodsen tjokvol met laptops, kleding, meubels en elektronica. Ik vraag me af wat er eigenlijk ‘bedorven’ is. Dit lijkt me juist goed nieuws voor verduurzaming en circulariteit: Minder energie- en grondstofverbruik, en langer gebruik van bestaande spullen. Bovendien, zo heb ik ooit in de economieles geleerd, leiden lagere consumentenbestedingen tot lagere inflatie. Dat is dubbel goed nieuws.

Er zou een ‘gigantische recessie’ aankomen. De economische groei dreigt volgend jaar te dalen van 4,6 naar 0,7 procent. We zitten collectief kennelijk vast in een denkpatroon dat dat bedervend, bedreigend en problematisch is. Deze negatieve connotaties lijken in onze economie, media en gedachten geen ruimte over te laten voor de voordelen voor mens en natuur. Er is volgend jaar niet eens sprake van krimp, alleen van minder groei.

Die volle opslagloodsen illustreren dat we voortdurend spullen maken voordat en zelfs zonder dat er vraag naar is. Niemand wil ‘nee’ verkopen, omdat dat meer geld kost dan overschotten uitverkopen of weggooien. Zou dit onhoudbare systeem op de agenda van de huidige klimaattop COP27 in Egypte staan? Intussen kijk ik alweer met afschuw uit naar Black Friday, de consumeerorgie van onze moderne verduurzamende samenleving. Zie ook https://eindhoven.op-shop.nl/8361/de-on-mogelijkheden-voor-onze-energievoorziening-in-2050/13-11-2022

Ik lees dit bericht met gemengde gevoelens. Ik ben blij omdat CO2-opslag bijzonder slecht is voor milieu en economie. Het is een eindige, lineaire en zwaar gesubsidieerde methode om tijdelijk wat vuil onder het tapijt te vegen. Het miljarden kostende Porthos project moet gedurende 15 jaar een hoeveelheid CO2 onder de grond stoppen die minilandje Nederland in drie maanden uitstoot. Bovendien kennen we de lange-termijnrisico’s van ondergrondse CO2-opslag niet (aardbevingen?). Ik kan werkelijk niet bevatten wat hier de zin van is.

Tegelijkertijd ben ik niet blij. De Raad van State zet een streep door de vrijstelling van eenmalige stikstof-uitstoot van bouwprojecten. Dit hindert ons in alles, van woningbouw en dijkonderhoud tot landbouw en CO2-vrije energieopwekking. Eenmalige uitstoot van bouw is heel iets anders dan structurele uitstoot tijdens gebruik. Die dingen zouden de Raad van State en de EU niet op één hoop mogen gooien. Bovendien mis ik het hardheidsbeginsel: Burgers en bedrijven moeten te allen tijde beschermd worden tegen draconische, onbedoelde en onvoorspelbare gevolgen van wet- en regelgeving. Wetten zijn er om ons te dienen, niet om ons te wurgen.

Dat betekent dat de bedoelingen van een wet altijd ruimte moeten laten voor een redelijke voorspelbaarheid en anticipatie voor burgers en bedrijven. Daar hebben wij recht op als belastingplichtige kiezers en ondernemers die de salarissen van parlement en regering betalen. Natuurlijk moeten we minderen met fossiel en stikstof, maar de paniekerige korte-termijndwang van nu is onredelijk, onnodig en inefficiënt.