Maandelijks archief: juli 2018

De ontembare energie van de natuur

Vakantietijd. In Nederland was het in juli heter dan in Italië. Onheilsprofeten beweren dat het weer steeds extremer wordt, maar ik heb daar nog nooit een wetenschappelijke onderbouwing van gezien. Reinier Paping trotseerde in de Elfstedentocht van 1963 de ergste kou, en 10 jaar daarvoor trof een verschrikkelijke stormvloed ons land. Vandaag de dag klagen we over lauwe winters en flauwe zomers.
In Italië heb ik in verwondering de ontembare energie van de natuur kunnen aanschouwen. Flitsend onweer boven Venetië, nadat de zon het vlakke land van Veneto had opgewarmd en wolken tot in de stratosfeer deed torenen die al hun energie uiteindelijk ontlaadden in een lichtshow van bliksemschichten. Donderende vulkaanerupties van Stromboli, als uitlaatklep voor de hitte in het binnenste van de aarde die bergen opstuwt en continenten verplaatst, afkomstig van natuurlijk radioactief verval van uranium, thorium en kalium.

Wij mensen willen de energie van de natuur graag vangen voor eigen gebruik, met windmolens en warmtepompen. Dat is nodig om te verduurzamen. Maar in vakantietijd hoef ik daar even niet aan te denken en kan ik me in alle eenvoud verwonderen over de macht en kracht van de natuur. De maansverduistering maakte de cirkel rond, en deed me weer eens beseffen hoe bescheiden mijn plaats als mens in de natuur is.

Mijn boek De Groene Illusie ligt bij de drukker. Op vrijdagavond 21 september om 19.00 uur presenteer ik het bij van Piere boekhandel in Eindhoven

Klimaatplannen voor mobiliteit missen de essentie

In het kersverse Klimaatakkoord wordt ingezet op elektrisch rijden. Maar dat draagt niet bij aan verduurzaming zolang het motorvermogen (100 pk en meer) van personenauto’s niet drastisch omlaag gaat. Als we morgen allemaal op groene stroom willen rijden moet er langs onze 10.000 km rijks- en provinciewegen een strook zonnepanelen komen die vier maal zo breed is als het wegdek. Dat is 100 meter breed langs een gewone 2×2 baans snelweg.

Huidige auto’s, fossiel en elektrisch, zijn enorme energieverslinders. Het wegverkeer in ons kleine Nederland gebruikt in 2 minuten net zoveel energie als een jumbojet gedurende 10 uur van Amsterdam naar Los Angeles. Het gemiddelde rijvermogen van 50 pk, en het piekvermogen van 100 pk en meer, kunnen en moeten met minimaal een factor 3 omlaag, naar resp. 15 en 30 pk. Dat maakt een energieverbruik bij 120 km/u van 1 op 50 (fossiel) en 1 kWh per 12 km (elektrisch) mogelijk. 

Als de EU de eigen klimaatdoelstellingen echt serieus neemt zou dit op alle nieuwe auto’s stapsgewijs moeten worden afgedwongen in de komende 12 jaar.

 

Vliegtaks draagt niet bij aan CO2 reductie

Het kabinet gaat in 2021 een belasting op vliegen invoeren. Volgens staatssecretaris Snel is dit vooral een principekwestie, de belasting is te laag om veel mensen uit het vliegtuig te krijgen. Een curieuze uitspraak. De vliegtaks is dus alleen een lastenverzwaring, en draagt niet bij aan CO2 reductie.
De wereldwijde luchtvaart vertegenwoordigt ongeveer 2% van ons totale energiegebruik, minder dan de wereldwijde ICT. Het energiegebruik van vliegen is redelijk stabiel, terwijl dat van de ICT sector (onze emails, blogs, apps en tweets) exponentieel stijgt. Natuurlijk kan en moet de luchtvaart net als iedereen werken aan energiebesparing, maar voor het halen van de klimaatdoelstellingen is het een druppel op een gloeiende plaat. Laten onze regering en de EU zich vooral gaan richten op de grote en onnodige energievreters, zoals personenauto’s.