Alle menselijke activiteiten vergen schaarse middelen, zoals gekwalificeerde arbeid, machines, gebouwen, grondstoffen, energie en geld. Het is belangrijk om te weten welke middelen snelheidsbepalend zijn voor de voortgang van een bepaalde activiteit. Voor bijvoorbeeld onderwijs en zorg is dat gekwalificeerde arbeid, voor staalproductie is dat energie, en voor bankieren is dat geld. Voor de huidige energietransitie is geld juist niet snelheidsbepalend, want we krijgen de beschikbare 35 miljard euro in het Klimaatfonds niet snel genoeg uitgegeven. Dat komt doordat gekwalificeerde arbeid en vooral grondstoffen de snelheidsbepalende schaarse middelen zijn.

Onze politici en bestuurders blijven echter veronderstellen dat geld snelheidsbepalend is voor de energietransitie, misschien omdat ze dat zo gewend zijn bij andere beleidsterreinen, of omdat ze geen andere beleidsinstrumenten denken te hebben. Zolang we echter achter lopen op bestaand beleid met bestaande financiering heeft meer beleid met meer geld geen zin, simpelweg omdat die middelen niet bepalend zijn voor de voortgang van de energietransitie. Gekwalificeerde arbeid en met name schaarse grondstoffen zijn dat wel. Het is dus zaak om goed na te gaan hoeveel grondstoffen we nodig hebben in de komende 25 jaar.

Professor Simon Michaux heeft dat in de afgelopen vijf jaar uitgebreid onderzocht, en spreekt daar op 27 januari om 15.00 uur online over. Ik heb hem eerder ontmoet en gesproken, met de confronterende conclusie dat we in de verste verte niet genoeg lithium, kobalt, koper, nikkel en nog een dozijn andere zeldzame metalen kunnen delven voor alle benodigde zonnepanelen, windmolens, elektrische auto’s, warmtepompen en stroomkabels. Laten onze politici en wij allen veel meer aandacht hieraan gaan besteden. Dat is cruciaal voor realistisch en uitvoerbaar energie- en klimaatbeleid. Meld u aan bij
https://www.linkedin.com/events/face2faceconversation-rawmateri7285569587700535296/comments/