Het kabinet hanteert een drogredenering: De salderingsregeling voor zonnepanelen zou een oneerlijke subsidie zijn voor mensen die genoeg geld hebben om ze aan te schaffen. Daarom wil onze regering die succesvolle regeling vanaf 2025 afbouwen. Dat is de wereld op zijn kop. Particuliere investeerders in zonnepanelen dragen rechtstreeks bij aan CO2-reductie, en krijgen daar helemaal geen subsidie voor. Het is precies andersom! De overheid gaat met het afbouwen van de saldering belasting incasseren over de duurzame stroom van uw en mijn zonnepanelen, die we met ons eigen geld hebben aangeschaft.

Stel dat je nu per jaar 2500 kilowattuur (kWu) verbruikt, en met zonnepanelen 1500 kWu produceert. In de salderingsregeling betaal je dan netto 2500 – 1500 = 1000 kWu. Zonder saldering moet je over de verbruikte 2500 kWu de marktprijs inclusief belastingen betalen, en krijg je voor de teruggeleverde 1500 kWu een lagere prijs exclusief belastingen. Daarmee vangt de overheid dus belastingen over die 1500 kWu stroom van jouw zonnepanelen. Dat vind ik diefstal op klaarlichte dag, zeker als je bedenkt dat de stroomprijs die wij betalen voor een groot deel uit belastingen bestaat. Ik kan hier onderuit komen door mijn zonnepanelen van het net af te koppelen, en al mijn zonnestroom voor mezelf op te slaan en te verbruiken. Is dat wat de overheid wil, ieder voor zich?

Ik wil dat niet. Nu profiteer ik als de zon niet schijnt via het net van de windmolen van de boer verderop, en hij van mijn zonnepanelen als de wind niet waait. Belastingheffing op particulier opgewekte duurzame stroom vind ik oneerlijk, en past in het geldgraairijtje van toeslagenaffaire, gaswinning en aardbevingsschadeafhandeling. Het ergste vind ik nog dat daar doorzichtige drogredeneringen voor worden gebruikt, in de hoop dat u en ik erin trappen.

Dit concludeert de Algemene Rekenkamer. Een overzicht van waar alle klimaatmiljarden precies heen gaan ontbreekt. De Algemene Rekenkamer doelt daarmee op de niet-verifieerbare rechtmatigheid van klimaatkosten. Dat is belangrijk, maar ik vind de niet-verifieerbare doelmatigheid nog veel belangrijker: Hoeveel feitelijke (d.w.z. in het hier en nu meetbare) CO2-besparing hebben alle klimaatkosten tot nu toe opgeleverd? Hoeveel gram CO2 per euro hebben we nu echt bespaard? Daar is ook geen overzicht van.

Ik heb met enige moeite de helft van het antwoord kunnen ontrafelen, namelijk de totale hoeveelheid bespaarde CO2. Die was in Nederland in 2021 ca. 11 miljoen ton per jaar, ongeveer 7% van ons totaal. Dat is wat 25 jaar wind en zon opbouwen ons heeft gebracht. Het effect van waterstof, warmtepompen en elektrische auto’s is marginaal, en (houtige) biomassa is zelfs contraproductief (want dat stoot nu meer CO2 uit dan steenkool, ongeacht politieke redeneringen dat biomassa klimaatneutraal zou zijn). Het blijft onduidelijk hoeveel miljarden euro’s die 11 miljoen ton jaarlijkse CO2-besparing hebben gekost.

Onze deskundige ambtenaren kunnen die kosten ongetwijfeld inzichtelijk maken. Ik kan alleen maar gissen waarom de Algemene Rekenkamer ze niet krijgt. Ik houd het erop dat deze gegevens in navolging van de toeslagenaffaire en het Groningse aardgasdebacle een ongekend politiek schandaal zullen veroorzaken. Ze zullen ergens tussen nu en 2030 ontbloten dat onze klimaatkeizer in werkelijkheid hooguit een onderbroek aan heeft.