Die vlucht gaat naar Pittsburgh, waar onze minister van Klimaat en Energie bij het Global Clean Energy Action Forum met buitenlandse collega’s wil spreken over ‘belangrijke onderwerpen’ als waterstof en bio-energie. Laten dat nou net de minst belangrijke energieonderwerpen zijn, omdat ze allesbehalve ‘clean’ zijn en CO2-uitstoot verhogen in plaats van verlagen. Jetten vlucht voor deze non-issues voor de Algemene Politieke Beschouwingen, toch het belangrijkste debat van het jaar. Die vallen samen met Jettens vlucht naar Pittsburgh.

Er bestond in de rechtspraak al zoiets als minachting voor het Hof, nu bestaat er in de politiek ook minachting voor de volksvertegenwoordiging. Jetten wil de Kamer kennelijk niet te woord staan over torenhoge energieprijzen terwijl er miljardensubsidies vloeien naar buitenlandse energiegiganten zoals Shell, Vattenfall en Orsted, voor waterstoffabrieken, zeewindparken, biomassacentales en CO2-opslaginstallaties waar geen Nederlander beter van wordt.

De ‘grote’ thema’s en afspraken in de wereld blijken steeds bepalender te worden voor ons nationale beleid en uitgavenpatroon. Ministers bestaan het zelfs om te zeggen ‘dat ze niet anders kunnen’. Ik vraag me af waarvoor je dan nog minister bent. Het antwoord op die vraag lijkt mij dat al die grote thema’s en afspraken de mensen die belasting betalen en politici kiezen niet in het nauw zouden mogen drijven. Zeg maar een algemene hardheidsclausule.