Producenten van windenergie werden in februari gestraft met negatieve prijzen: Ze moesten betalen om hun elektriciteit te kunnen leveren. Sommigen zetten daarom hun windmolens tijdelijk stil. Het waaide hard waardoor windmolens soms 30% van ons stroomverbruik konden leveren. Dat is nog steeds een minderheid, dus waarom zou dat gestraft moeten worden? Waarom gaat dat niet allemaal voor een nette prijs het net op, zodat er minder gas- en kolenstroom nodig is?
Een systeem dat tot negatieve prijzen voor duurzame energie kan leiden deugt niet. Daar zou de staat met het Urgendavonnis in de hand toch onmiddellijk een stokje voor moeten steken. We weten allemaal dat zon- en windenergie weersafhankelijk zijn, dus ons energiesysteem dient zowel technisch als economisch bestand te zijn tegen de aanbodgrilligheid die dat met zich meebrengt. Als groenestroomproducenten bij 30% al gestraft worden hoe moet dat dan als ze meer dan de helft gaan leveren? Het is toch de bedoeling dat ze dat gaan doen?
Gemiddeld leveren windmolens in Nederland 9% van ons stroomverbruik. Bij veel wind kan dat dus ruim drie maal zoveel zijn. Ik begrijp best dat gas- en kolencentrales tijdelijk in de verliezen kunnen lopen als ze dan moeten terugschakelen. Maar dat is de consequentie van verduurzaming, en zou in elk geval niet op groenestroomproducenten moeten worden afgewenteld.
Beste Maarten,
Van de situatie die zich voordeed ken ik geen details dus mogelijk maak ik hierbij een fout.
Voor het instant houden van een elektriciteitsnet heb je o.a. te maken met een spannings- en frequentie regeling. De spanningsregeling laat ik even buiten beschouwing omdat ik vermoedt dat het hier niet speelde. Buiten dat heb je nog te maken met de maximum capaciteit van aansluitingen en Hoogspanningsleidingen.
De frequentie regeling is direct gekoppeld aan het vermogen. Je kan eigenlijk zeggen dat een centrale zijn vermogen regelt aan de hand van het toerental (vroeger) / frequentie (nu).
Het net heeft een draaiende reserve nodig voor deze ‘Net ondersteunende regelingen’. Ik kan mij voorstellen dat, zeker bij storm de productie van wind energie sterk wisselt. Gevolg kan zijn dat er een grotere draaiende reserve nodig is. Bij te lage frequentie ca 48 Hz moeten verbruikers worden afgeschakeld en dan heb je de poppen aan het dansen. Energie centrales kunnen wel behoorlijke vermogens sprongen opvangen zeg 4% van zijn maximaal vermogen binnen 1 sec en snel opregelen maar er zijn natuurlijk grenzen.
Het voorbeeld wat je geeft is voor mij dan ook een indicatie dat we zonder opslag van energie vroeg (tijdens een storm) of laat tegen grenzen aanlopen.
De beperkingen waar we straks bij grote hoeveelheden wind- en zonne-energie tegenaan lopen worden duidelijk verwoord door Hans-Werner Sinn in:
Buffering volatility: A study on the limits of Germany’s energy revolution.
Hij berekend dat Duitsland zo’n 40.000 waterkracht centrales (pomp buffer) nodig heeft voor het bufferen van de totale energie (elektrisch en warmte) als men helemaal naar zon- en wind energie wil overschakelen. Nu heeft men er 35, tel uit je ?winst / verlies?