Er is een klimaatakkoord, maar het belangrijkste staat er niet in: Ons gedrag, en hoe dat te veranderen. Duurzame energie zal de komende tien jaar schaars blijven, dus om de CO2-uitstoot te halveren zullen we ons energieverbruik moeten halveren. Dat vergt vergaande gedragsveranderingen, en het klimaatakkoord gaat niet in op de psychologische hordes die daarvoor genomen moeten worden.

Zolang we zoiets simpels en effectiefs als minder hard rijden al een te groot offer vinden zijn we nog niet eens begonnen met te beseffen wat een energietransitie daadwerkelijk inhoudt. Er zal heel wat gedragswetenschap en intelligent beleid aan te pas moeten komen om dat te veranderen. Met wat voorlichting, een moreel appèl en het vereenzelvigen van draagvlak met betaalbaarheid gaan we het niet redden.

Voorlopig blijven we hangen in technosalvation, het geloof dat technologie onze problemen zal oplossen. Dat blijkt 50 jaar na de eerste mens op de maan een populair geloof, omdat het onszelf vrijpleit. Deskundigen en ondernemers verkondigen de leer, en politici en burgers omarmen die. Iedereen is blij, want het probleem wordt samen met de oplossing naar de toekomst verschoven.