Ik las een artikel uit Wyoming, USA. Over 25 jaar zullen afgewerkte windmolenbladen jaarlijks 43 miljoen ton afval opleveren. Windmolenbladen die 20 jaar geleden zijn geïnstalleerd naderen hun maximale gebruiksduur, en windmolenbladen die nu worden geïnstalleerd naderen over 20 jaar hun maximale gebruiksduur. We weten door de afgebroken windmolen in Zeewolde op 3 januari dat we die maximale gebruiksduur maar beter kunnen respecteren. Gelukkig is er in Zeewolde niemand verwond of gedood.

De gemiddelde lengte van één windmolenblad is zo’n 40 meter, en het gewicht in de orde van 5 ton. Elke windmolen heeft drie van zulke bladen. Ze zijn vrijwel niet recyclebaar, omdat ze uit thermohardende kunststof (gemaakt uit aardolie) gemengd met vezels bestaan. In Wyoming eindigen ze daarom massaal in ‘landfills’, bedekt met een laag aarde. Daar rijst nu verzet tegen, omdat die thermohardende kunststoffen en vezels in tegenstelling tot huishoudelijk afval niet verteren. De industrie werkt aan recyclebare windmolenbladen, maar daar hebben we tot 2050 niks aan.

Vrijwel alles wat er al staat en in de komende 5-10 jaar nog bijkomt zal in de stort eindigen. Ik maak me daar zorgen om, vooral ook omdat niemand in Nederland en de EU het erover heeft. Ik zou verwachten dat Jetten, van der Wal en Timmermans nu over deze problematiek communiceren, en niet pas als we door al dit afval in een volgende ‘crisis’ belanden. Bij mijn weten exporteren we het meeste afval nu, maar dat is natuurlijk geen duurzame oplossing.