Dagblad Trouw beloont met een eerste plaats in hun duurzaamheidstop-100 gevaarlijke luchthaveninbraken en snelwegblokkades, vandalistische kunstbekladding en intimidatie van bedrijven. Ik zal het wel niet begrijpen, maar het op dergelijke wijze opdringen van je eisen aan miljoenen mensen verdient geen beloning. Juryvoorzitter Klaske Kruk legt omfloerst uit dat Extinction Rebellion ‘een geluid vertegenwoordigt waar 80% van Nederland zich zorgen over maakt’.

Ik heb geen idee wat deze suggestieve toelichting betekent. Ik maak mij druk om de energietransitie, net als wellicht 80% van Nederland. Ik herken mij echter totaal niet in het geluid, de eisen en de methodes van Extinction Rebellion. Hun eisen deugen niet, heiligen al helemaal niet hun middelen, en vertegenwoordigen op geen enkele wijze mijn geluid. Deze beloning van Trouw nodigt uit tot meer vandalistische en gevaarlijke wetsovertredingen, door allerlei actiegroepen met allerlei eisen en idealen. Journalisten bepalen niet wat wel en niet geoorloofd of gerechtvaardigd is, dat doen de democratisch gekozen wetgever en onafhankelijke rechter.

In mijn nieuwe boek dat eind oktober uitkomt neem ik bewust afstand van gepolariseerde meningen en methodes in het energie- en klimaatdebat. Er is geen enkele energieoptie met alleen maar voordelen of alleen maar nadelen. Verstandige keuzes en beleid vergen juist genuanceerde afwegingen op basis van gedegen inhoudelijke analyses. Dat is om te beginnen belangrijk voor de komende Kamerverkiezingen.