CO2-opslag heeft veel weg van vuil onder het tapijt vegen en jezelf dan wijsmaken dat je hebt schoongemaakt. De milieubeweging is er dan ook tegen. Verder vraag ik mij af hoeveel CO2 we dan in de grond willen stoppen, en hoe zich dat verhoudt tot onze uitstoot. Een paar getallen: Nederland stoot jaarlijks ongeveer 160 miljoen ton CO2 uit. In 2030 wil de regering 20 miljoen ton CO2 per jaar in de grond opslaan. Die 20 miljoen ton heeft een volume van ruim 10 miljard kubieke meter.

De huidige aardgaswinning in Groningen van 20 miljard kubieke meter moet naar nul vanwege aardbevingsgevaar. We vinden dus dat miljarden kuubs gas uit de grond halen riskant is. Dan is miljarden kuubs gas in de grond stoppen dat ook. Bovendien is CO2-opslag een lineaire eindige maatregel, en dus niet duurzaam. Ik denk kortom dat de milieubeweging gelijk heeft met haar verzet tegen CO2-opslag in de grond.

CO2-opslag in mineralen zoals olivijn lijkt me nog zinlozer. Daarmee zouden jaarlijks in ons land enkele duizenden tonnen CO2 worden geabsorbeerd. Dat stoten we in Nederland in ongeveer 10 minuten uit, en is vergelijkbaar met het effect van één extra vorstdag per jaar. Laten we zo gauw mogelijk stoppen met het delven, transporteren, verwerken en uitstrooien van olivijn en soortgelijke mineralen.

Het kabinet heeft plotseling besloten van wel. Het lijkt ook logisch, maar dat is het niet. Prijsverhogingen van energie leiden in het algemeen niet tot minder verbruik. Dat komt omdat er geen alternatief product is dat dezelfde functie vervult. Bedrijven zullen een CO2-heffing grotendeels doorberekenen aan hun klanten, aldus het CBS. Uiteindelijk betalen we het als burgers dus zelf, en ik verwacht niet dat het tot een merkbare afname van CO2-uitstoot zal leiden. Dat doen de in 2005 ingevoerde CO2-emissierechten ook niet.

Nederland kan en moet in het Europese energiebeleid wel degelijk het voortouw nemen, met wetenschap, technologie, bestuurskunde en coalitievorming. Ik vind het daarentegen zinloos om voorop te willen lopen met een CO2-belasting voor onze eigen innovatieve industrieën. Dat kost alleen maar geld en werkgelegenheid, zonder meetbaar effect op het klimaat. CO2 kent geen grenzen, en kan dus alleen op EU- en wereldschaal effectief worden aangepakt.

Gelukkig gaat het kabinet de subsidies op elektrische auto’s terugdraaien, en die op woningisolatie verhogen. Laten we de komende tien jaar vooral investeren in energiebesparing, en niet in politiek en commercieel geïnspireerde maatregelen die niet aantoonbaar bijdragen aan CO2 reductie.

Wat zou dat mooi zijn, goedkope schone energie in overvloed. Dan hoeven we in de toekomst niks te laten, en kunnen we doorgaan met onze energieverslindende hobby’s. De mijne is skiën, ik ben er verzot op. Maar wat kost deze liefhebberij veel energie. Ik rijd er twee maal duizend kilometer voor, liften hijsen mij de hele dag omhoog, en ik zie overal sneeuwkanonnen, pistewagens en terrassen met infraroodstralers.

Ik realiseer me dan dat al deze luxe niet zonder fossiele brandstoffen kan worden onderhouden. Ik gun iedereen zijn hobby, en ik hoop dat ik nog jaren kan blijven skiën. Laten we ons wel realiseren dat wintersporten, autoracen, pretparken, sportvliegen, reizen, gamen en veel ander tijdverdrijf ontstellend veel energie vergen. Niemand wil het echter opgeven, daarom laten we ons graag vertellen dat er in de toekomst meer dan genoeg schone energie zal zijn.

Toekomstvisioenen van goedkope schone energie in overvloed verwijs ik naar het land der fabelen. Dergelijke utopieën leiden ons af van de noodzaak om energie als een schaars en kostbaar goed te gaan zien dat je niet wilt verspillen. Het zal in de komende 10-20 jaar alleen maar schaarser en kostbaarder worden. Dat is niet erg, zolang we ons ervan bewust zijn en ernaar handelen.