Dachten we echt dat we, na een eeuw van zorgvuldig opgebouwde energieinfrastructuur, zomaar in tien jaar konden omschakelen naar iets heel anders? De perverse prikkels van miljardensubsidies voor elektrische auto’s, biomassa en zonnepanelen leiden tot pervers misbruik van mens en natuur. We weten al van ‘conflict cobalt’ uit Congo en ontbossing in Noord-Amerika, nu komen daar tot slaven gemaakte Oeigoeren bij.

Overheden en NGO’s zijn hier verbazingwekkend laconiek over. Daar waar elke met kinderhanden gemaakte spijkerbroek tot hevige protesten leidt, blijft het bij met dwangarbeid gewonnen kobalt voor elektrische auto’s en polysilicium voor Chinese zonnepanelen oorverdovend stil. Dat noem ik meten met twee maten. Mensenrechten en arbeidscondities zijn een prominent element in de 17 Sustainable Development Goals van de VN, en dan mag het niet uitmaken over welke industrie in welk land het gaat.

Duurzaamheid is een holistisch begrip, waar we niet naar believen losse elementen zoals CO2 uit kunnen pikken. People-Planet-Profit vat het treffend samen: We willen de mens en de aarde niet uitbuiten, en iedereen een redelijk inkomen gunnen. Laten we in NL en EU ophouden met het exporteren van onze rotzooi en het streven naar over elkaar heen buitelende klimaatambities ten koste van mens en natuur in andere werelddelen.