Het FD legt geduldig uit hoe westerse bedrijven hun CO2-uitstoot kunnen compenseren door zogenoemde vrijwillige CO2-rechten van ontwikkelingslanden te kopen. Het idee is dat die ontwikkelingslanden het geld aanwenden voor projecten die CO2 besparen, zoals windparken en bosaanplant. Daarmee worden de westerse bedrijven dan op papier CO2-neutraal zonder (al) hun CO2-uitstoot te verlagen.

Ik moest het twee keer lezen voor ik het begreep, en eigenlijk begrijp ik het nog steeds niet. Dit heeft, net als biomassa, niets te maken met werkelijke CO2-reductie. Het is een papieren constructie die ons toestaat om juist geen CO2 te reduceren, en om niet ons energieverbruik te halveren. Het is een groene illusie om zo de klimaatdoelstellingen te willen halen. De resultaten bevestigen dit helaas. Energieverbruik en CO2-emissie in de wereld stijgen steeds maar sneller: In de laatste twintig jaar van de vorige eeuw met 30%, en in de afgelopen twintig jaar met 50%.

Dat is niet leuk om op te schrijven, en ik kan me voorstellen dat lezers het beu worden. Maar ik schrijf het toch op, om de verstikkende deken van politieke correctheid op te schudden. De kloof tussen politieke realiteit en fysieke realiteit groeit gestaag. Alleen wijzelf kunnen door groene illusies te onderkennen en groene kansen te pakken onze overheden afbrengen van het even onmachtige als geldverslindende huidige energie- en klimaatbeleid.