Ongeveer 13 procent van ons wereldwijde energieverbruik is niet-fossiel: Een kleine 2 procent is kernenergie, en ruim 11 procent is ‘hernieuwbaar’. Van die 11 procent ‘hernieuwbaar’ is bijna twee derde biomassa. Het is dus begrijpelijk dat de gevestigde orde biomassa graag als duurzaam ziet. Maar begrijpelijk is niet hetzelfde als terecht. Biomassa is van alle hernieuwbaar geachte energieopties de meest controversiële.

Onder andere het Wereld Natuur Fonds, Milieudefensie, GroenLinks en de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen zijn allemaal fel gekant tegen grootschalige inzet van biomassa voor energieopwekking. Dit zijn niet zomaar partijen, maar een maatschappijbreed scala van gerenommeerde organisaties met een grote diversiteit van achtergronden, belangen en expertises. Ik heb daar zelf een holistische visie op biomassa voor energieopwekking aan toegevoegd, zie http://maarten-vanandel.com/?page_id=646

Het energie- en klimaatbeleid is als een mammoettanker die vrijwel niet van koers is te veranderen. Het is niet zozeer een probleem dat biomassa ooit als duurzaam is ingestoken, maar veel meer dat we daar niet vanaf komen als de aanwijzingen voor het tegendeel zich opstapelen. Het beleid zou daarom herontworpen moeten worden om sneller te kunnen inspelen op vernieuwende inzichten. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.