De nieuwe CO2-belasting zou een gat slaan in de rijksbegroting, omdat die in de praktijk nauwelijks betaald zou worden. Politiek en media lijken zich daar drukker om te maken dan om een mogelijk tegenvallende CO2-reductie. Intussen wordt formeel vastgehouden aan de duurzaamheid van biomassa, terwijl de maatschappelijke en wetenschappelijke aanwijzingen van het tegendeel zich opstapelen. Duurzaamheid is toch geen geloof, geen mening, en al helemaal geen politieke beslissing?

Doordenkend vraag ik mij af of het planten van een boom echt bijdraagt aan CO2-reductie. Als we de grond daarvoor ongemoeid laten gaat de natuur toch zelf alles overwoekeren met planten, struiken, bomen en bossen? Daar hoeft toch geen mensenhand aan te pas te komen? Sterker nog, voor het vormen van een biodiverse flora lijkt mij de mens wel het laatste wezen dat de natuur nodig heeft. Wij verbouwen voor onze energiebehoefte het liefst monoculturen zoals graan, palmoliepalmen en geselecteerde snelgroeiende houtsoorten.

Ik zou graag objectieve getallen hebben over de directe meetbare CO2-reductie van maatregelen zoals aardgasloze huizen, elektrische auto’s en E10 benzine. Over de hele keten, voor de komende 10 jaar, zonder al te optimistische aannames en politieke rekenregels. Dat moet toch de basis zijn om de dingen te doen die aantoonbaar bijdragen aan de klimaatdoelstellingen.