De moeizame relatie tussen duurzaamheid en politiek

De uitspraken van Klaas Dijkhoff en de commotie daaromheen illustreren dat de politieke realiteit van het Klimaatakkoord zich steeds slechter verhoudt tot de werkelijkheid van CO2 uitstoot. Die werkelijkheid is dat de ene na de andere maatregel in het Klimaatakkoord ineffectief blijkt. David Smeulders van de TU Eindhoven is na Machiel Mulder uit Groningen de tweede hoogleraar die betoogt dat aardgasloze huishoudens niet tot minder CO2 leiden. Ik zou graag zien dat onze volksvertegenwoordiging en regering daar met name over gingen debatteren.

In plaats daarvan gaat de discussie over politieke scheidslijnen. Actief GroenLinkser David Smeulders laat ons echter zien dat denken langs politieke scheidslijnen niet in effectief duurzaamheidsbeleid resulteert. De Eindhovense hoogleraar Energietechnologie keert zich tegen de ‘duurzaamheidsreligie’ waarin volgens hem rationele argumenten niet meer worden gehoord. Dat is ook een van de thema’s in De Groene Illusie.

David Van Reybrouck beschrijft in zijn boek “Tegen Verkiezingen” treffend het probleem dat in onze democratie de volgende verkiezingen altijd belangrijker zijn dan de vorige. Ik hoop dat na de provinciale statenverkiezingen in maart de door David Smeulders bepleite rationele argumenten de overhand gaan krijgen in het klimaatdebat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *