Klimaatminister Jetten trekt 45 miljoen euro uit voor 3 gigawatt zeezonvermogen in 2030. Dat zijn 7,5 miljoen drijvende zonnepanelen, die ook bij windkracht 12 en met tonnen zoutaanslag en meeuwenpoep goed moeten blijven werken. 2000 hectare zonneparken – zo groot als het Veerse Meer – waaronder zeealgen, -planten, plankton en -dieren geen zonlicht meer krijgen en dus sterven. 7,5 miljoen zonnepanelen in 7 jaar installeren betekent 3000 zonnepanelen per dag. En daar blijft het niet bij volgens TNO, want voor 2050 zouden er nog eens 100 miljoen zonnepanelen bij moeten komen, in totaal goed voor 45 gigawatt op zee.
Daartoe zouden we na 2030 twintig jaar lang 15.000 drijvende zonnepanelen per dag moeten installeren. We zouden dan 30.000 hectare zeewater in duisternis hebben gehuld, vergelijkbaar met ons grootste nationale park de Oosterschelde. Deze milieuramp zou op zonnige zomerse dagen drie maal zoveel stroom opwekken als ons huidige gemiddelde nationale verbruik, en in lange donkere winterweken vrijwel niets. Ik ken geen concreet uitvoerings- en exploitatieplan, en ik kan me ook niet voorstellen hoe dat eruit zou zien.
TNO geeft Jetten politieke rugdekking voor onuitvoerbare klimaatplannen met desastreuse milieuschade, maar is niet democratisch aanspreekbaar op die rugdekking. Het is hoog tijd dat meer burgers en wetenschappers zich verdiepen in de huidige klimaatplannen, en zonder last en ruggenspraak publiceren wat ze daarvan vinden. Anders keert over 5-10 jaar de wal van de realiteit het schip van de politieke luchtfietserij, met alle gevolgen van dien.
Hoi Maarten, misschien kun je eens wat meer denken in oplossingen en het idee omhelsen dat de problemen die we tegenkomen in de energietransitie oplosbaar zijn als er maar noodzaak ontstaat. Aan deze oppervlakkige epistels heeft echt niemand wat behalve het bevredigen van een gezamelijk nee-gevoel. ‘Ik schat’, ‘ik denk’, ‘ik ken geen plan’ zijn geen kwalitatief goede argumenten in een wereld waar cijfers en statistiek er toe doet. We moeten veranderen en de hobbels op het pad nemen, ook al kost het soms geld en moeten we hier en daar concessies doen in wat we denken wat goed is voor de natuur nu.
Beste Floris, dank voor je kritische reactie op ‘100 miljoen drijvende zonnepanelen’. Ik denk ook graag in kansen en oplossingen, en die draag ik ook aan in mijn tweede boek De Groene Kans. Ik draag ze ook regelmatig aan in mijn nieuwsbrieven en posts. Bijvoorbeeld dat 2x zuinigere brandstofauto’s al in de vorige eeuw veel meer CO2 zouden besparen dan elektrisch rijden, en dat dat ook voor de komende 25 jaar veel effectiever en goedkoper zal zijn. Ik heb net als jij weinig op met allerlei meningen. Daarom reken ik alles wat ik zeg zorgvuldig na vanuit meerdere onafhankelijke bronnen. Mijn onontkoombare conclusie is dan dat wij niet voor 2050 100 miljoen drijvende zonnepanelen kunnen installeren. Ik laat me graag van het tegendeel overtuigen, met nauwkeurige getallen en plannen. Tot die tijd is het voor mij als een ambitie om in een uur van Groningen naar Maastricht te lopen. Dat kun je wel heel optimistisch willen, maar dat wil niet zeggen dat het kan. Zodra iets fysisch / fysiek niet blijkt te kunnen zeg ik dat, net als dat appels in 2050 niet omhoog vallen. Daar zit van mij uit niks negatiefs in, ik vind het juist positief om te beseffen en te erkennen dat een heleboel dingen niet kunnen. Hartelijke groet, Maarten