Professor Jason Hickel, een vooraanstaande pleitbezorger van ‘degrowth’, confronteerde de Tweede Kamer onlangs met de mythe van ‘groene groei’. Economische groei blijkt altijd meer energie- en grondstofverbruik te veroorzaken. De wereld en ook het rijke Nederland zijn volgens Hickel bij lange na niet op weg om de klimaatdoelen te halen, zeker niet zolang we naar groei blijven streven. Het economische concept van voortdurende groei op een eindige planeet is onhoudbaar, en onverenigbaar met verduurzaming.

Het omgekeerde lijkt ook waar: Realisatie van de klimaatdoelen zal economische groei stoppen. Als dat zo is kunnen we dat ontgroeien maar beter gaan plannen en regisseren, anders overkomt het ons in de vorm van crises. De signalen hiervan dienen zich al nadrukkelijk aan. Hickel raadt politici aan om het streven naar algemene economische groei los te laten, en beleid te maken waarin die groei niet meer nodig is. Het onzalige EU-initiatief voor meer mijnbouw van metalen voor windmolens en autobatterijen illustreert dat we nog lang niet zover zijn.

De feiten geven Hickel gelijk. Ondanks decennia van klimaatakkoorden en duurzaamheidsplannen blijven grondstofverbruik, fossiel brandstofverbruik en CO2-uitstoot groeien. Innovatie blijkt dit niet te kunnen keren. Hickel betoogt ook dat economische groei niet aantoonbaar tot innovatie leidt, en dat groei niet nodig is om te innoveren. Hickel’s pleidooi voor ontgroeien, gestaafd met actuele feiten, zijn in mijn ogen overtuigend genoeg om zeer serieus te nemen.