De Pyrrhus-overwinning van Urgenda baart mij zorgen. Kennelijk kan de rechter zaken van nationale omvang afdwingen waarvan de economische en maatschappelijke gevolgen onbekend en waarschijnlijk ongunstig zijn. Ik vrees dat het zal leiden tot meer bureaucratisch ‘groenwassen’, zoals biomassacentrales, aardgasloze huizen en elektrische auto’s. Bovendien zal de staat voortaan wel oppassen met het aangaan van ambitieuze doelstellingen.

Intussen betaalt diezelfde staat 52,5 miljoen euro aan de Zweedse energiegigant Vattenfall, voor het sluiten van de Hemwegcentrale. Die centrale produceert minder dan 1% van ons nationale energieverbruik, en er zijn zeker 1000 windmolens op 25.000 hectare land nodig om hem te vervangen. Dat is zo groot als de drie nationale parken Hoge Veluwe, Utrechtse Heuvelrug en Biesbosch bij elkaar, of de drie steden Den Haag, Utrecht en Eindhoven.

Wel goed nieuws is het Nederlandse initiatief om PFAS terug te dringen. Kordate wetgeving heeft eerder lood uit benzine en freons uit koelkasten gebannen, nu is het de beurt aan PFAS. Met CO2 kan dat niet zomaar, omdat dat een natuurlijke stof is. Wat wel kan is energieverbruikers beperken (100 km/u), begrenzen (stofzuigers) of verbieden (gloeilampen). Laten we dat meer gaan doen in 2020!