Drie miljoen jaar geleden koelde de aarde sterk af, en begon een periode van uitzonderlijke kou die nog altijd voortduurt. IJstijden en tussenijstijden wisselen elkaar af, en de temperatuur en zeespiegel op aarde liggen aanzienlijk lager dan voorheen. In die barre omstandigheden evolueerde de mens tot homo sapiens sapiens. De meest recente ijstijd, waarin de mammoet en de neanderthaler uitstierven, eindigde 12.000 jaar geleden. Dat was het einde van het Pleistoceen, en het begin van het huidige Holoceen waarin we op weg zijn naar de volgende ijstijd.

De afgelopen 50 jaar worden soms het anthropoceen genoemd. Dat is geen paleontologische term maar een sociaal-ecologische typering, die de overweldigende invloed van de mens op aarde benadrukt. Sinds wij onszelf op de maan hebben gezet zijn we letterlijk en figuurlijk boven de aarde uitgestegen, en drukken we steeds meer een stempel op onze planeet. Dat beperkt zich niet tot energie en klimaat, maar omvat alles wat mensen ondernemen.

Glenn Albrecht bepleit een onverwijlde transitie van het ecocidale anthropoceen naar een ecocentraal symbioceen. De kern hiervan is dat wijzelf deel zijn van de natuur, en dat schade aan de natuur dus schade aan onszelf is. Zo’n transitie vergt een ander sociaal, economisch en politiek systeem dan we nu hebben. Tijdens de Dutch Design Week besteden BioArt Laboratories hier aandacht aan.