De Earth Overshoot Day (EOD) is de dag van het jaar waarop wij sinds 1 januari evenveel van de aarde genomen hebben als onze planeet ons in een jaar kan geven. In 1981, het eerste jaar van meting, viel de EOD op 14 december. In de 17 dagen daarna pleegden we dus een klein beetje roofbouw op de aarde. In 1995 viel de EOD op 22 oktober, en in 2007 op 30 augustus. Dit jaar is het al op 29 juli, drie dagen eerder dan vorig jaar. Vanaf nu plegen we dus ruim vijf maanden roofbouw, tot aan het eind van 2019.

Dit gaat veel verder dan energie en klimaat. De EOD omvat ook natuur, grondstoffen, voedsel, water en afval. Onze aantallen nemen razendsnel toe (met ruim 200.000 mensen per dag), en de ecologische footprint per wereldburger neemt ook toe. We veroorzaken dus dubbele groei, en niemand weet waar dat heen zal gaan.

Het steeds maar naar voren schuiven van de EOD is iets dat naar mijn mening veel meer aandacht zou moeten krijgen op de internationale politieke agenda. De Sustainable Development Goals (SDG’s) van de VN bieden hiervoor het kader. Ze vormen een integrale benadering om onze almaar groeiende impact op de aarde een halt toe te roepen. We weten allemaal dat dit noodzakelijk is.