Het wordt steeds moeilijker om een open debat over klimaat en energie te voeren. Voor- en tegenstanders van het huidige energiebeleid trekken zich terug in hun eigen bubble, en laten liefst geen geluiden toe uit de andere bubble. Kritiek op klimaatontkenning botst op een muur van eigengereidheid. Kritiek op energiemaatregelen zoals aardgasloze huishoudens en vroegtijdige sluiting van kolencentrales wordt weggezet als ‘klimaatontkenning’.

Dat laatste is mij ook overkomen. Ik zit daar persoonlijk niet mee, maar het helpt het debat niet. Beleid moet ter discussie kunnen staan, en wetenschap moet falsificeerbaar zijn aldus filosoof Karl Popper. Bestuurders en klimaatwetenschappers zouden onderzoekingen die gangbare inzichten kunnen ontkrachten toch moeten omarmen in plaats van verketteren? De essentie van beleid maken en wetenschap bedrijven is toch twijfel, niet zekerheid?

Ik bepleit de noodzaak van koolstofreductie evenzeer als die van effectiever beleid daartoe. Dat beleid zou in mijn ogen minder op zekerheden en meer op gezonde twijfel gebaseerd moeten zijn. Ik zou elke dag wel kunnen reageren op de zogenaamde zekerheden in het nieuws. Na een jaar met 50 nieuwsbrieven ga ik de frequentie daarentegen wat verlagen. De zomer is in aantocht.