Arjen Lubach en Klaas Dijkhoff hebben de discussie over kernenergie heropend. Het valt mij op dat de deelnemers aan die discussie zich laten leiden door hun eigen geloof. Daarbij vinden ze meer dan voldoende feiten en argumenten om dat eigen geloof te bevestigen. Het is een populaire methode in de pseudowetenschap: Terug redeneren naar een vooraf bepaalde uitkomst. Het zou veel productiever zijn als voor- en tegenstanders van kernenergie probeerden om hun eigen geloof onderuit te halen. Dan ontstaan er werkelijk nieuwe inzichten in deze complexe materie.

Alle energieopties hebben voor- en nadelen. Dat geldt voor fossiele brandstoffen, kernenergie, windmolens en zonnepanelen. Die verschillende voor- en nadelen zijn moeilijk met elkaar te vergelijken. Het is goed beschouwd opmerkelijk dat fossiele brandstoffen vanwege één specifiek nadeel (CO2 uitstoot) volledig in de ban zijn gedaan. Het zou even opmerkelijk zijn als dat ook met kernenergie (radioactief afval) zou gebeuren. Dat soort principiële standpunten zijn in mijn ogen geen verstandige basis voor onze toekomstige energievoorziening.

Hoge investeringen en lange vergunningsprocedures zouden kernenergie in de weg staan. Dat zijn echter gelegenheidsargumenten die niets zeggen over nut en noodzaak van kernenergie voor CO2 reductie. Als we echt een energietransitie willen moeten we de natuurkundige en ecologische aspecten laten prevaleren, niet de economische en politieke.