De zwaar gesubsidieerde paradepaardjes van ons klimaatbeleid blijken zonder staatssteun niet te kunnen doordraven. De verkoop van elektrische auto’s stagneert, en de vraag naar warmtepompen en zonnepanelen is het afgelopen najaar met 30 procent ingezakt. Dit komt mede door het wegvallen van subsidies en belastingvoordelen, zoals de aanschafsubsidie en belastingvrijstelling voor elektrische auto’s en de saldering voor zonnepanelen. Te hoge aanschafprijzen, te lange terugverdientijden en toenemende netcongestie schrikken de consument nu af.

Subsidies en belastingvoordelen kunnen effectief zijn om een nieuw product met nieuwe eigenschappen van de grond te laten komen. Dat moet echter wel tijdelijk zijn, want een product dat blijvend aan een staatsinfuus hangt is niet duurzaam. We zien dat nu ook bij zeewind, waarop grote bedrijven zoals Siemens, Vattenfall en Orsted inmiddels miljardenverliezen lijden. De zoute onstuimige zee is een buitengewoon vijandige omgeving voor het bouwen, gebruiken en onderhouden van grote industriële installaties, en dus heel duur. De ene na de andere energiegigant trekt zich daarom terug uit zeewind-aanbestedingen en -projecten.

Iedereen kan iets vinden van deze trends. Ik constateer in elk geval dat de huidige klimaatspeerpunten intrinsiek complex en duur zijn. Daarom zijn de ontwikkelingen in de vorige eeuw ook nooit die kant op gegaan. Overheden kunnen niet blijvend te dure klimaatmaatregelen blijven ondersteunen, niet in de rijke EU en al helemaal niet in veel andere werelddelen. Als we dat niet onder ogen zien zullen steeds meer paradepaardjes gaan struikelen, nog los van het feit dat vele ervan in de verkeerde richting draven.
https://www.blauwburgwal.nl/product/kies-wijzer-klimaat/