Ik heb in augustus twee keer geweldig klimaatnieuws gebracht. Nooit eerder heb ik zoveel cynische verwijten over me heen gekregen. Kritische stukjes over waterstof en biomassa oogsten allerlei welkome bijval en kritiek, maar goed nieuws over kouderecords en minder bosbranden oogst vooral keiharde afwijzing. Het vertelt mij dat de aangeprate angst voor een klimaatcrisis zo diep zit dat positieve aanwijzingen van het tegendeel niet meer binnenkomen. De klimaatcrisis is daarmee de 21e-eeuwse versie van Dante Alighieri’s inferno geworden.

De middeleeuwse mens geloofde heilig dat je alles moest doen om niet in dat inferno terecht te komen. Nu geloven we veel van Dante’s ijzingwekkende helletocht niet meer, maar we hebben er een indringende eigentijdse versie van gecreëerd. De klimaatmars in Amsterdam is daar een manifestatie van. Bange burgers die niet lijken te beseffen dat hun eigen leefwijze mede bepalend is voor energieverbruik en CO2-uitstoot, wijzen naar alles en iedereen behalve zichzelf om de vurig omarmde klimaatcrisis tegen te houden.

Laat ik niet vervallen in cynisme. Ik begrijp de zorg voor klimaatverandering, en ik deel die. Ik heb echter geen angst, en ik wil niet naar anderen wijzen om mij van mijn zorgen af te helpen. Politici en bedrijven hebben helemaal niet zoveel invloed als wij willen of zij pretenderen. Ze zijn belangrijk, maar alleen wijzelf kunnen met onze leefwijze daadwerkelijk minderen met fossiel en CO2. Mijn nieuwe boek Kies Wijzer Klimaat reikt daarvoor handvatten aan.
https://www.blauwburgwal.nl/product/kies-wijzer-klimaat/